آیات المهدی (عج) |برنامه‌ای برای جداسازی مؤمنان از کافران در فرآیند آخرالزمان

جداسازی مؤمنان از کافران یکی از برنامه‌های خداوند در فرآیند آخرالزمان است که در راستای بسترسازی ظهور قرار دارد.

کد خبر: ۲۲۰۵۷۸

تاریخ انتشار:۲۱ مهر ۱۴۰۰ - ۰۹:۱۷ - 13 October 2021

آیات المهدی (عج) |برنامه‌ای برای جداسازی مؤمنان از کافران در فرآیند آخرالزمان

به گزارش سرویس حوزه و دانشگاه روزپلاس،‌ یکی از فرآیندهای عجیب آخرالزمان،‌ تفکیک و مرزبندی‌ میان جریانات مختلف دینی و مذهبی تا رسیدن به دو جبهه حق و باطل است. از این برنامه خداوند در آیات و احادیث‌مان با عنوان «تمییز» یا «جداسازی» یاد شده است. تحقق این موضوع به حدی اهمیت دارد که خداوند ظهور امام عصر عجل الله تعالی فرجه را بند به آن کرده است،‌ زیرا تا زمانی که صف‌بندی‌ها و مرزبندی‌ها و نیز تشخیص مؤمن محض از کافر محض صورت نگیرد و مرزهای نفاق برچیده نشود، حضور امام جایگاهی نخواهد داشت؛‌ چرا که این جریان نفاق بوده که در طول تاریخ انبیاء و اوصیاء همواره به جبهه حق صدمات جبران‌ناپذیری وارده کرده است.

یکی از این آیات مربوط به این برنامه الهی طبق روایات ما، آیه 178 آل‌عمران است؛ آنجا که خداوند می‌فرماید «ما کانَ اللَّهُ لِیَذَرَ الْمُؤْمِنینَ عَلى‏ ما أَنْتُمْ عَلَیْهِ حَتَّى یَمیزَ الْخَبیثَ مِنَ الطَّیِّب‏ ...؛ خدا بر آن نیست که مؤمنان را به این [حالى‏] که شما بر آن هستید، واگذارد، تا آنکه پلید را از پاک جدا کند.» در این آیه، وعدۀ جداسازی خبیثان از پاکان مطرح شده است. از ظاهر همین آیه بر می‌آید تاکنون چنین رویدادی در سطح گسترده رخ نداده، لذا ماجرایی است که در آینده اتفاق خواهد افتاد و بر اساس روایاتمان، این امر بناست تا قبل از حکومت آرمانی امام عصر عجل ‌الله تعالی فرجه صورت گیرد. در این باره عیاشی در تفسیر خود ذیل همان آیۀ179 سورۀ آل‌عمران از «عجلان بن ابى صالح» روایت کرده از امام صادق علیه‌السلام شنیدم می‌فرمود: روزها و شب‌ها به پایان نمی‌رسد تا اینکه صدایى از آسمان شنیده می‌شود که می‌گوید: اى پیروان حق، اى اهل باطل؛ از هم جدا شوید پس از هم جدا می‌شوند. عرض کردم بعد از این اعلام باز هم اهل حق و باطل به هم مخلوط می‌شوند؟ فرمود: نه، خداوند در قرآن می‌فرماید: ما کانَ اللَّهُ لِیَذَرَ الْمُؤْمِنِینَ عَلى‏ ما أَنْتُمْ عَلَیْهِ حَتَّى یَمِیزَ الْخَبِیثَ مِنَ الطَّیِّب‏؛ لَا تَمْضِی الْأَیَّامُ وَ اللَّیَالِی حَتَّى یُنَادِیَ مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ یَا أَهْلَ الْحَقِّ اعْتَزِلُوا یَا أَهْلَ الْبَاطِلِ اعْتَزِلُوا فَیَعْزِلُ هَؤُلَاءِ مِنْ هَؤُلَاءِ وَ یَعْزِلُ هَؤُلَاءِ مِنْ هَؤُلَاءِ قَالَ قُلْتُ أَصْلَحَکَ اللَّهُ یُخَالِطُ هَؤُلَاءِ وَ هَؤُلَاءِ بَعْدَ ذَلِکَ النِّدَاءِ قَالَ کَلَّا إِنَّهُ یَقُولُ فِی الْکِتَابِ‏ ما کانَ اللَّهُ لِیَذَرَ الْمُؤْمِنِینَ عَلى‏ ما أَنْتُمْ عَلَیْهِ حَتَّى یَمِیزَ الْخَبِیثَ مِنَ الطَّیِّب‏. (تفسیر العیاشی، ج‏1، ص207)

در روایتی دیگر، «محمد بن منصور» از پدرش نقل می‌کند من و «حارث بن مغیره» و جمعى از اصحابمان جلسه‏‌اى داشتیم و امام صادق علیه‌السلام سخن ما را می‌شنید (گویا در باره دولت حقه گفت‌وگو می‌‏کردند)، امام فرمود: شما در چه موضوعى وارد شدید؟ پر دور است و پر دور است، نه به خدا آنچه شما چشم به آن دارید، پدید نشود تا غربال شوید. به خدا آنچه شما به آن چشم دارید، پدید نشود تا تمحیص (پاک) شوید، به خدا آنچه شما چشم بدان دارید پدید نشود جز پس از اینکه تمییز شوید؛ به خدا آنچه شما به آن چشم دارید، پدید نشود تا اینکه نومید شوید؛ه به خدا آنچه شما به آن چشم دارید پدید نشود تا هر که باید بدبخت شود و هر که شاید سعادتمند شود. کُنْتُ أَنَا وَ الْحَارِثُ بْنُ الْمُغِیرَةِ وَ جَمَاعَةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا جُلُوساً وَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع یَسْمَعُ کَلَامَنَا فَقَالَ لَنَا فِی أَیِّ شَیْ‏ءٍ أَنْتُمْ هَیْهَاتَ هَیْهَاتَ لَا وَ اللَّهِ لَا یَکُونُ مَا تَمُدُّونَ إِلَیْهِ أَعْیُنَکُمْ حَتَّى تُغَرْبَلُوا لَا وَ اللَّهِ لَا یَکُونُ مَا تَمُدُّونَ إِلَیْهِ أَعْیُنَکُمْ حَتَّى تُمَحَّصُوا لَا وَ اللَّهِ لَا یَکُونُ مَا تَمُدُّونَ إِلَیْهِ أَعْیُنَکُمْ حَتَّى تُمَیَّزُوا -لَا وَ اللَّهِ مَا یَکُونُ مَا تَمُدُّونَ إِلَیْهِ أَعْیُنَکُمْ إِلَّا بَعْدَ إِیَاسٍ لَا وَ اللَّهِ لَا یَکُونُ مَا تَمُدُّونَ إِلَیْهِ أَعْیُنَکُمْ حَتَّى یَشْقَى مَنْ یَشْقَى وَ یَسْعَدَ مَنْ یَسْعَدُ. (کلینی، ج‏1، 370)

نکته جالب اینجاست که جداسازی مؤمنان از کافران در فرآیند آخرالزمان به صورت‌های مختلف و گاهی با اعجاز اتفاق می‌افتد که از جمله آنها حضور موجود مقدسی به نام «دابة» است که آیۀ 82 سورۀ نمل به این ماجرا اشاره دارد. دابة در روایات ما منسوب به امیرالمؤمنین (ع)‌ است. طبق روایت رسول خدا صلی الله علیه و آله، دابّةالأرض به همراه عصای موسی و خاتم سلیمان‌بن‌داوود ظهور می‌کند و با عصای موسی سیمای مؤمن را نورانی و با خاتم سلیمان سیمای کافر را داغ می‌نهد؛ تَخْرُجُ دَابَّهًُْ الْأَرْضِ وَ مَعَهَا عَصَا مُوسَی وَ خَاتَمُ سُلَیْمَانَ تَجْلُو وَجْهَ الْمُؤْمِنِ بِعَصَا مُوسَی وَ تَسِمُ وَجْهَ الْکَافِرِ بِخَاتَمِ سُلَیْمَان. (مختصر البصائر، ص486) این نوع جداسازی معجزه‌ای است که از مجرای امیرالمؤمنین علیه‌السلام جریان می‌یابد. بر این اساس می‌توان اذعان داشت نقشی که وجود مقدس اهل بیت در زمینه‌سازی ظهور دارند، تا عصر ظهور آن حضرت ادامه دارد.